Այս պատմվածքն ինձ դուր եկավ, չնայած, որ այն բավականին ծավալուն էր, բայց պիտի ասեմ, որ մի շնչով կարդացի այն։ Դա էլ հենց պատմվածքի հրաշալի հատվածն է։ Ինձ միայն դուր չեկավ վերջաբանը։ Այն կարծես անավարտ մնաց։ Սակայն, սա մեզ առիթ է տալիս մտածել մեր սեփական վերջաբանը։
Թեման առաջի սիրո մասին էր: Սկիզբն լի էլ գեղեցիկ նկարագրություններով։ Բակունցի իսկապես նկարագրությունների վարպետ է: Ինձ ամենից շատ դուր եկավ մեջտեղի հատվածի նկարագրությունները, որտեղ բացահայտ երևում էր, որ տղան սիրահարվել է Խոնարհին: Շատ գեղեցիկ և սիրով լի պատմվածք է։ Ինչ որ չափով Խոնարհն էլ էր սիրահարված տղային։ Կարծում եմ, վախենում էր իր սիրուց, կամ էլ հիասթափվել էր, որ տղան մերժեց իր հոր առաջարկն գնալ իրենց տուն ճաշելու, բայց ամեն դեպքում ինձ թվում է որ ինչ որ չափով այդ սերը փոխադարձ էր։ Կարող եմ ավելացնել, որ շատ եմ հավանում Բակունցի արվեստը և ապագայում կընթերցել իր մյուս ստեղծագործությունները։