Թարգմանություն / Առակներ

Дешёвый верблюд

армянская притча

Стоял ноябрь. Сын пришел к отцу и сказал, что цена на верблюдов так упала, что верблюда можно купить за одну копейку.
— А сколько у тебя сена, чтобы его прокормить? — спросил отец у сына.
— Одна арба, — ответил сын. –
Верблюд стоимостью в одну копейку слишком дорог.
В конце марта, когда взошла трава, сын пришел к отцу и сказал:
— Отец, верблюд стоит сто рублей.
— Вот теперь он стоит дешево, надо купить.
Сын купил верблюда и начал посевные работы.

Էժան ուխտը

հայկական առակ

Նայոմբերն էր։ Տղան եկավ հոր մոտ և ասաց, որ ուխտերի գինը այնքան է ընկել, որ նրանք կարող են ուխտ գնել մի կոպեկով։
Իսկ, որքան դեզ ունենք, որ կերակրենք նրան, — հարցրեց հայրը։
Մեկ կույտ դեզ։
Մեկ կոպեկ արժողությամբ ընդձուխտը շատ թանգ է,- ասաց հայրը։
Մարտի վերջ երբ խոտերը բարձրացան տղան եկավ հարցրեց հորը․
— Հայրիկ ընձուխտը արդեն արժի հարյուր կոպեկ։
— Այ հիմա այն շատ էժան է և պետք է գնել այն,- պատասխանեց հայրը։
Տղան գնեց ուխտ և սկսեց ցանքի աշխատանքները։

Թարգմանական աշխատանք

Отец Хикара

армянская притча

Отец Хикара состарился, обессилел, стал для семьи обузой. Однажды, когда старик пил воду, из его дрожащей руки выпала чашка и разбилась. Жена Хикара рассердилась и, сказала мужу:

— Твой отец — для нас горе и наказание, теперь я буду давать ему воду и обед в деревянной посуде.

Как сказала, так и сделала. Хикар не возражал.

Прошло некоторое время. Однажды сын Хикара увидел возле деда деревянную посуду и подумал, что стариков, наверное, кормят и поят из деревянной посуды. Он взял кусок дерева и стал тесать. Отец и мать спросили у него:

— Сынок, что ты делаешь?

— Деревянную посуду. Когда вы состаритесь, я буду из нее кормить вас…

Слова сына пристыдили отца и мать, и с этого дня они стали заботиться о старике.

Հիկարայի հայրը

Հայկական առակ

Հիկարայի հայրը ծերացավ, թուլացավ և բեռ դարձավ ընտանիքի համար։ Մի անգամ, երբ ծերունին ջուր էր խմում, նրա դողացող ձեռքից մի բաժակ ընկավ ու կոտրվեց։ Հիկարայի կինը բարկացավ և ասաց ամուսնուն.
— Հայրդ մեզ համար վիշտ ու պատիժ է, հիմա ես կսկսեմ նրան ջուրը և ուտելիքը տալ փայտե ամանի մեջ:
Ինչպես նա ասաց, այնպես էլ արեց: Հիկարը դեմ չէր.
Որոշ ժամանակ է անցել։ Մի օր Հիկարայի որդին պապիկի մոտ փայտե աման տեսավ և մտածեց, որ ծերերին պետք է միշտ կերակրել և ջուր տալ միայն փայտե ամանից։ Նա վերցրեց մի կտոր փայտ և սկսեց փորել այն։ Հայրն ու մայրը նրան հարցրին.
— Տղա՛ս, ի՞նչ ես անում:
Փայտե սպասքը փորունմ եմ, որ երբ ծերանաս, ես քեզ դրանից կկերակրեմ…
Որդու խոսքերը խայտառակեցին հորն ու մորը, և այդ օրվանից նրանք սկսեցին հոգ տանել ծերունու մասին։

Պարսկական առակների թարգմանություն

Мудрая женщина

Махмуд из Газни был величайшим среднеазиатским полководцем десятого века, одно имя которого приводило в трепет и вселяло ужас в сердца персов и индусов. Когда умер правитель Персии, его жена Сайда взяла бразды правления в свои руки. Махмуд написал ей послание, в котором, угрожая вторжением, требовал выплаты дани.
Царица-мать ответила великому полководцу из Газни таким письмом: «Покуда жив был мой муж, я действительно боялась великого султана Махмуда, который поверг к стопам своим и Персию, и Индию. Но теперь мне нечего бояться, ибо я уверена, что столь мудрый правитель не станет посылать свои доблестные войска против женщины. Конечно, если он всё-таки нападёт на мои земли, я буду сражаться до конца. Если счастье улыбнётся мне, и я одержу победу, имя моё прозвучит в веках, ну а если верх возьмёт султан Махмуд, люди с презрением скажут, что победил он лишь старую немощную женщину. А так как я знаю, что султан достаточно мудр, чтобы не оказаться в любом из этих двух, одинаково невыгодных для него положений, то, соответственно, и бояться мне нечего».

На султана Махмуда, разрушителя идолов, строки эти произвели столь неотразимое впечатление, что, прочитав послание, он торжественно поклялся никогда не нападать на Иран, пока жива царица.

Խորիմաստ կինը

Читать далее Պարսկական առակների թարգմանություն

Թարգմանություն / Առակ

Священник и его слуга 

У одного священника был слуга. Что бы хозяин ни просил, слуга всегда делал наоборот. Поэтому священник вынужден был и свои поручения давать наоборот. Если ему хотелось, чтобы слуга принёс воды, он говорил: «Воды не приноси» 
Однажды священник нагрузил свои вещи на мула и со слугой отправился в соседнее село. Слуга гнал мула. Они дошли до глубоководной реки. Мул с ношей вошёл в воду. Посреди реки ноша накренилась и чуть не упала в воду. Священник закричал: 
— Ай, парень, накрени ношу, накрени ношу! 
Хозяин знал привычки слуги и был уверен, что слуга сделает всё наоборот и выровняет ношу. Слуга же, услышав крик хозяина, накренил ношу, и она упала в воду. 
— Ай, парень, что ты наделал? Ведь я просил тебя накренить ношу. 
— Святой отец, ты сказал «накрени», вот я и подумал: сколько времени я ем хлеб этого человека, пусть хоть один раз исполню его приказание в точности. Как ты сказал, так я и сделал. 

Քահանան և իր ծառան

Քահանան մի ծառա ուներ։ Ին՞չ էլ, որ տերը պահանջեր, ծառան միշտ հակառակն էր անում։ Ուստի քահանան ստիպված եղավ իր ցուցումների հակառակը հրամայեր։ Օրինակ՝ եթե ​​ուզում էր, որ ծառան ջուր բերի, ասում էր. «Ջուր մի՛ բեր»։
Մի օր քահանան իր իրերը բարձեց ջորի վրա և ծառայի հետ գնաց հարևան գյուղ։ Ծառան քշում էր ջորին։ Նրանք եկան խորջրյա գետի մոտ։ Ջորին բեռով մտավ ջուրը։ Գետի մեջտեղում բեռը թեքվեց ու քիչ մնաց ջուրն ընկներ։ Քահանան բղավեց.
— Հեյ, տղա, թեքիր բեռը, թեքիր բեռը:
Սեփականատերը գիտեր ծառայի սովորությունները և վստահ էր, որ ծառան հակառակն է անելու և կուղղի բեռը։ Ծառան, լսելով տիրոջ լացը, թեքեց բեռը, և այն ընկավ ջուրը։
«Ա՛յ տղա, ի՞նչ ես արել»: Ի վերջո, ես ձեզ խնդրեցի թեքել բեռը:
— Սուրբ հայր, դու ասացիր «թեքիր», ես էլ մտածեցի, որ այսքան ժամանակ է այս մարդու հացն եմ ուտում, գոնե մեկ անգամ նրա պահանջը ճշգրիտ կատարեմ։ Ինչպես դու ասեցիր, այնպես էլ ես արեցի:

Թարգմանական աշխատանք / Առակ

Вера в мужа

Историческая притча

В конце 90-х годов 19 века в электрической компании в Детройте работал молодой механик за 11 долларов в неделю. Трудился он по 10 часов в день, а приходя домой, зачастую по полночи работал у себя в сарае, пытаясь изобрести новый тип двигателя. Его отец считал, что парень тратит время впустую, соседи называли сумасшедшим. Никто не верил, что из этих занятий выйдет что-либо путное. Никто, кроме его жены․ Она помогала ему работать по ночам, по нескольку часов держа над его головой керосиновую лампу. Синели руки, зубы стучали от холода, она то и дело простужалась, но… она так верила в мужа!
Спустя годы из сарая раздался шум. Соседи увидели, как по дороге без лошади, в одной телеге ехали сумасшедший и его жена. Чудака звали Генри Форд. Когда, беря интервью у Форда, некий журналист поинтересовался, кем бы Форд хотел быть в другой жизни, гений ответил просто:
— Кем угодно, лишь бы рядом со мной была моя жена.

Հավատ ամուսնու հանդեպ

Պատմական առակ

1990-ականների վերջերին մի երիտասարդ մեխանիկ աշխատում էր Դեթրոյթի էլեկտրական ընկերությունում՝ շաբաթական 11 դոլարով: Նա աշխատում էր օրական 10 ժամ, իսկ երբ տուն էր հասնում, հաճախ գիշերվա կեսին աշխատում էր իր գոմում՝ փորձելով նոր տեսակի շարժիչ հորինել։ Նրա հայրը կարծում էր, որ տղան ժամանակ է կորցնում, հարևանները նրան գիժ էին անվանել։ Ոչ ոք չէր հավատում, որ այս ուսումնասիրություններից որևէ արժեքավոր բան դուրս կգա: Ոչ ոք բացի իր կնոջից։ Նա օգնում էր նրան աշխատել գիշերները՝ մի քանի ժամ գլխավերևում պահելով կերոսինի լամպը։ Նա մեկ-մեկ մրսում էր, նրա ձեռքերը կապտում էին, ատամները ցրտից քրթմնջում էին, բայց նա հավատում էր իր ամուսնուն։
Տարիներ անց գոմից աղմուկ բարձրացավ։ Հարևանները տեսան, թե ինչպես էր մի խելագար իր կնոջ հետ առանց ձիու, նույն սայլով, ճանապարհով անցնում։ Էլեկտրիկի անունը Հենրի Ֆորդ էր։
Երբ Ֆորդից հարցազրույց վերցնելիս մի լրագրող հարցրեց, թե ո՞վ Ֆորդը կլիներ մեկ այլ կյանքում, հանճարը պարզ պատասխանեց.
— Ցանկացած մեկը, եթե ​​միայն կինս լիներ իմ կողքին։

Թարգմանական աշխատանք

Немецкая притча

Обмен домами

Прослышали два шильдбюргера, что люди в давние времена друг с другом разными товарами обменивались и от такого обмена большую выгоду имели. Думали они, думали и надумали сами друг с другом обменяться, и не чем-нибудь, а сразу домами.
Первый шильдбюргер, который жил на верхнем конце улицы, разобрал свой дом и перетаскал его по брёвнышку на нижний конец, где жил тот, с кем он договорился об обмене. А второй шильдбюргер, что жил на нижнем конце улицы, тоже разобрал свой сруб и отвёз его туда, где прежде жил первый шильдбюргер. На новом месте каждый из них собрал свой дом, присел отдохнуть и задумался: «А что же я на этом выиграл?»
Шильдбюргерам было не до смеха: сколько труда они положили, чтобы дома свои сперва разобрать, а потом снова построить, да всё, оказывается, зря.

Գերմանական առակ

Տան փոխանակում

Երկու Հիմարները լսեցին, որ մարդիկ հին ժամանակներում տարբեր ապրանքներ են փոխանակել միմյանց հետ և մեծ օգուտ են ստացել նման փոխանակումներից։ Նրանք մտածեցին, մտածեցին և որոշեցին փոխանակվել միմյանց հետ, բայց ոչ թե ինչ-որ իրերով, այլ միանգամից փոխանակվել տներով։
Առաջին Հիմարը, ով ապրում էր փողոցի վերևի ծայրում, քանդեց իր տունը և այն քարշ տվեց գերանի վրայով դեպի ստորին ծայրը, որտեղ ապրում էր նա, ում հետ նա պայմանավորվել էր փոխանակել։ Իսկ երկրորդ հիմարը, ով ապրում էր փողոցի ստորին ծայրում, նույնպես քանդեղ իր փայտե տունը և տարավ այնտեղ, որտեղ ապրում էր առաջին հիմարը։ Նոր վայրում նրանցից յուրաքանչյուրը հավաքեց իր տունը, նստեց հանգստանալու և մտածեց. «Բայց ի՞նչ ես շահեցի այս փոխանակումից»:
Հիմարները չէին ծիծաղում, քանի որ նրանք այդքան ջանք էին գործադրվել, որպեսզի նախ քանդեն իրենց տները, ապա նորից սարքեն, բայց պարզվում է, որ այդ ամենը անիմաստ էր։

Հեքիաթների թարգմանություն / Ղարաբաղի բարբառ

Երկու եղբայր են լինում։ Նրանք հնձից գալիս են և նստում մի շոգ կանաչ ծառի տակ, որ մածնաբրդոշ ուտեն։ Մեծն էլ գդալը վերցնում է, որ սկսի ուտել։ Պարզվում է, որ փոքր եղբայրը խորամանկ է լինում։ Մտածում է և փորձում է մի պատճառ գտնել, որ գավաթը լիքը մածնաբրդոշից շատ ուտի։ Գդալը կողք է դնում և հարցնում.

— Ա՛յ եղբայր, մեր հայրը ոն՞ց մահացավ։ Եղբայրն էլ գդալը մի կողմ է դնում և համով, հոտով ղարաբաղցու նման սկսում պատմել։ Մինչև պատմում, պրծնում է, տեսնում է բրդոշի ամանը դատարկ է։ Սուս է մնում։ Վեր է կենում գնում հնձի։ Մի օր էլ երկուսով հնձից հետ են գալիս, նստում են, որ ուտեն։ Նորից փոքրը ուզում է խաբել մեծ եղբորը, որ շատ ուտի։ Ասում է.

֊ Ա՛յ եղբայր, այն օրը լավ չհասկացա, թե ինչից է մահացել մեր հայրը։

֊ Շունչը կտրվել է, ֊ ասում է մեծ եղբայրը և փայտի մեծ գդալներից մեկը վերցնելով՝ վրա է պրծնում է մածնաբրդոշին։

Թարգմանական աշխատանք / Առակներ

Բոլորը չեն տեղավորվի

Իսպանական առակ / Всем не поместиться


Լինում է չի լինում մի ծեր կին է լինում։ Նրա տնակը անտառի մոտ էր։ Նա ցախ հավաքեց և տարավ գյուղ։ Այդպես նա վաստակում էր իր ապրուստը։ Նա ապրում էր մենակ, վախենում էր չար մարդկանցից և գիշերներն ավելի ամուր փակում էր դռներն ու պատուհանները։
Մի գիշեր հորդառատ անձրև եկավ։ Որոտից խրճիթը դողաց ու ցնցվեց։ Հանկարծ ինչ-որ մեկը թակեց դուռը։ Պառավը վախեցավ և վեր թռավ.
— Ո՞վ է, — հարցրեց կինը։ Դրսում ասացին․
— Բացիր, խնդրում եմ: Ես կորել եմ անտառում։ Թող գիշերեմ քո տանը։
— Իսկ դու ո՞վ ես։
— Ես Ժոզեն եմ.
Պառավը չլսելով կրկին հարցրեց.
— Ով ես դու?
Ճանապարհորդը որոշեց, որ նա հարցնում է իր լրիվ անունը։ Նա բարձրաձայն բղավեց.
— «Խոսե Անտոնիո Անդրես Խեսուս Ֆերնանդես»:
Պառավը լսեց սա և ասաց.
— Չէ, սիրելիս, գնա այստեղից։ Դուք բոլորդ չեք կարող տեղավորվել իմ տնակում:

Հատուկ սերմը

Կորեական առակ / Особенное семечко

Արևելքում մի կայսր հասկացավ, որ ծերանում է և եկել է ժառանգ ընտրելու ժամանակը: Իր խորհրդականներից կամ երեխաներից մեկին ընտրելու փոխարեն նա որոշեց այլ կերպ վարվել։ Մի օր նա հավաքեց իր կայսրության բոլոր երիտասարդներին և ասաց.
— Եկել է գահը զիջելու և հաջորդ կայսրին ընտրելու ժամանակը։ Ես իմ որոշումը կայացրել եմ և կընտրեմ ձեզնից մեկին։ Երեխաները ցնցված էին! Բայց կայսրը շարունակեց.
— Այսօր ես ձեզանից յուրաքանչյուրին մի սերմ կտամ։ Մեկը շատ յուրահատուկ է: Ես ուզում եմ, որ դուք տնկեք այս սերմը, ջրեք այն և ուղիղ մեկ տարի անց վերադառնաք այստեղ բերելով այն, ինչ կաճեցնեք այդ մեկ սերմից: Հետո կգնահատեմ ձեր բերած բույսերը և կըտրեմ նրան, ով էլ կդառնա հաջորդ կայսրը։ Այդ օրը Լինգ անունով մի տղա կար, ինչպես բոլորը, նա սերմ ստացավ։ Երբ նա վերադարձավ տուն, նա հուզված պատմեց մորը ողջ պատմությունը։ Մայրը օգնեց տղային սերմի համար թաղար և հող ձեռք բերել։ Նա ցանեց սերմը և խնամքով ջրեց այն։ Ամեն օր ջրում էր սերմը և ստուգում էր արդյոք այն էր ծլել։ Երեք շաբաթ անց տղաներից ոմանք արդեն խոսում էին իրենց սերմերի և այն բույսերի մասին, որոնք սկսել էին բողբոջել: Լինգը շարունակում էր ստուգել իր սերմը, բայց ոչինչ չեր աճում։ Երեք շաբաթ, չորս շաբաթ, հինգ շաբաթ… Միևնույն է՝ ոչինչ։ Այդ պահին ուրիշներն արդեն խոսում էին իրենց բույսերի մասին, բայց Լինգը բույս ​​չուներ և իրեն անհաջողակ էր զգում։ Անցավ վեց ամիս, և Լինգի թաղարում դեռ ոչինչ չկար։ Նա հաստատ գիտեր, որ փչացրել է իր սերմը։ Մնացած բոլորը ծառեր և բարձր բույսեր ունեին, բայց նա չուներ։ Սակայն Լինգը ոչինչ չասաց իր ընկերներին։ Նա պարզապես շարունակում էր սպասել, որ իր սերմի բարձրանալուն:
Ի վերջո, անցավ մեկ տարի, և բոլոր տղաները իրենց բույսերը տարան կայսրին, գնահատման համար: Լինգը մորն ասաց, որ չի պատրաստվում դատարկ թաղար տանել։ Այնուամենայնիվ, մայրիկը Լինգին ասաց, որ անկեղծ լինի կատարվածի մասին: Այս իրավիճակը Լինգին անհարմարավետություն պատճառեց, բայց նա գիտեր, որ իր մայրը ճիշտ էր: Նա վերցրեց իր դատարկ թաղարը և գնաց պալատ։ Երբ Լինգն արդեն այնտեղ էր, նրան ապշեցրեց մնացած տղաների աճեցրած բույսերի բազմազանությունը: Նրանք գեղեցիկ էին, տարբեր ձևերի և չափերի։ Լինգն իր դատարկ թաղարը դրեց հատակին, և տղաներից շատերը սկսեցին ծիծաղել նրա վրա։ Երբ կայսրը եկավ, նա նայեց սենյակը և ողջունեց երիտասարդներին։ Լինգը փորձեց թաքնվել բոլորի հետևում։
— Ինչ հիանալի բույսեր, ծառեր և ծաղիկներ եք աճեցրել, — ասաց կայսրը: Այսօր ձեզնից մեկը կնշանակվի հաջորդ կայսր։ Հանկարծ, դահլիճի վերջում կայսրը նկատեց Լինգին դատարկ թաղարով։ Նա հրամայեց իր պահակներին բերել իրեն։ Լինգը սարսափեց. «Կայսրը գիտի, որ ես պարտվող եմ։ Հավանաբար նա կհրամայի ինձ մահապատժի ենթարկել»։ Երբ Լինգին բերեցին կայսրի մոտ, կայսրը հարցրեց նրա անունը։
— Իմ անունը Լինգ է, — պատասխանեց նա: Բոլոր երեխաները ծիծաղում ու կատակում էին նրա մասին։ Կայսրը խնդրեց բոլորին լռել։ Նա նայեց Լինգին և հայտարարեց ամբոխին.
— Ողջունեք ձեր նոր կայսրին: Նրա անունը Լինգ է։ Լինգը չէր կարողանում հավատալ դրան։ Չէ՞ որ նա նույնիսկ չէր կարող սերմ աճեցնել։ Ինչպե՞ս կարող է նա լինել նոր կայսրը: Այնուհետև կայսրն ասաց.
— Ուղիղ մեկ տարի առաջ, այս նույն օրը, այս նույն վայրում բոլորիտ սերմ տվեցի։ Ես ձեզ ասացի, որ մի սերմ վերցնեք, տնկեք, ջրեք և ինձ մոտ բերեք այն, ինչ կաճի։ Բայց ձեզ բոլորիդ ես տվել եմ խաշած սերմեր, որոնք երբեք չէին աճի: Բոլորդ, բացի Լինգից, ինձ բերեցիք ծառեր, բույսեր և ծաղիկներ: Երբ դուք հասկացաք, որ սերմը չի բողբոջելու, դուք փոխեցիք իմ տված սերմերը տարբեր սերմերով: Լինգը միակն էր, ով խիզախորեն և ազնվորեն ինձ բերեց իմ սերմը։ Հետևաբար, հենց նա է լինելու նոր կայսրը:

Աշխատել են՝ Էլիզ Կարապետյանը և Գալինա Հարությունյանը։


Առաջադրանք / Թարգմանություն

Թարգմանել նյութը արևմտահայերենից հայերեն։

Ես կանցնեի արտերու եզեքեն: Բովանդակ դաշտին եզերքը ցրված էին այր ու կին հնձվորներու բազմությունը, որոնք կհնձեին անդադար:  Ամեն ճամբաներուն նույնպես որայաբարձ ջորիներու, էշերու  շարաններ կհայտնվեին: Անոնք կուգային, կհասնեին, կմիանային իմինիս, երկայն-երկայն կարավան մը կկազմեր,  ու որան կրող տղոց  մեծ խմբով  կենդանիներուն պարանոցներեն կախ  զանգակներուն բազմաձայն հնչյուններով  ու երգերով մենք հաղթականորեն կիջնայինք գյուղ, կալերը: Սայլերով փոխադրությունը անհնարին է, որովհետև ոչտափարակ, լեռնոտ էր մեր երկիրը, զառիվար ու զառիվեր ճամբաներով:

Ես անցնում էի արտերի եզրով։ Առատ դաշտի եզրերը բաժանված էին տղամարդ ու կնոջ հնձվորների բազմությամբ, ովքեր անդադար հնձում էին։ Ճանապարհներին նույնպես քաղված հացահատիկի կապոցներով բեռնված ջորիների և էշերի շարքեր էին հայտնվում։ Նրանք կգային, կհասնեին, կմիանային իմ շարքին, երկար-երկար քարավան կկազմեին, ու  նրանց ուղեկցող տղաների մեծ խմբով՝ կենդանիների պարանոցներին բազմաձայն հնչյուններով ու երգերով զանգակներ կախած, մենք հաղթանակորեն կիջնեինք գյուղ, կալերը։ Սայլերով տեղափոխվելը անհնարին էր, որովհետև անհարթ, լեռնոտ էր մեր երկիրը, վեր ու վար ճանապարհներով։  

Որա – քաղված հացահատիկի կապոց, որ պատրաստ է կալ տանելո

Աշտարակի բարբառով գրված հեքիաթ / Փոխադրում գրական հայերենի

Աշտարակի բարբառ

Հ’առավօտը, լիսը վօր բ՛ացվէց, մէրս տավարը դուս հանէց, մի գ՛րվանքա բ՛ուրթ տվուց քվօրս, մի կտօր չօր հաց, գ՛նացինք։ Գնացինք, քվօրս շանց տվի քարափը, գ՛նաց կաննէց գ՛լխին, թէշին մանէց. էլի քարափը ծակվէց, թէշին ընկավ մէչը, կռացավ տէհավ, մի պառավ կնիկ նստած ա, բ՛արկացած ասէց. «Նա՛նի, թէշին տո՛ւր»։ Պառավն ասէց. «Վօրթի՛, հ’արի, վէ կալ, տար, յէս մէնձ կնիկ էմ, կարալ չէմ տէղիցս կաննիլ»։ Ախչիկը բ՛արկացած ասէց. «Սրա դ՛ուռը վօ՞րդի ա»։ Ասէց. «Ձ՛օրի միչօվն հ’արի»։ Ախչիկը ձ՛օրի միչօվը վէր էկավ, տէհավ մի գաղի դ՛ուռ բ՛աց ա, նէքսէվ մտավ, կռացավ վօր թէշին վէ ունի, տէհավ, դուռը կա վօչ, ասէց. «Նանի՛, դուռը կօրցրի, հ’ո՞ւր ա»։ Նանն ասէց․ «Վօրթի, հըլա արի, բ՛ան պըտիմ ասիլ։ Գնաց պառավի կուշտը։ «Մի,— ասէց,— ավիլը վէ կալ, մէր տունը սրփա»։ Ախչիկը սրփէց պրծավ, պառավն ասէց, «Վօրթի՛, մէ՞ր տունն ա թամուզ, թէ՞ ձ՛է՞ր»։ Ախչիկը բ՛արկացած ասէց․ «Մէր տունը թամուզ ա, ձ՛էր տունը մուռտառ»։

Գրական հայերեն

Առավոտյան լույսը երբ բացվեց, մայրս անասունը դուրս հանեց, 1 ֆունտ բուրդ տվեց քրոջս ձեռքը, մի կտոր չոր հաց, ու գնացինք։ Գնացինք, քրոջս ցույց տվեցի քարափը, գնաց կանգնեց գլխին ու իլիկը սկսեց մանել։ Քարափը ծակվեց ու իլիկը ընկավ մեջը, կռացավ, տեսավ մի պառավ կին նստած է, բարկացած ասեց. «Տատիկ՛, իլիկը տո՛ւր»։ Պառավն ասաց. « Զավակս, արի դու վերցրու, տար, ես մեծ կին եմ, չեմ կարողանում տեղիցս կանգնեմ»։ Աղջիկը բարկացած ասաց. «Բա դուռը որտեղ է »։ Պառավն ասաց. «Ձորի միջով արի»։
Աղջիկը ձորի միջով ներքև իջավ, տեսավ մի գաղտնի դուռ բաց է, ներս մտավ, կռացավ, որ իլիկը բարձրացնի, տեսավ դուռը չկա, ասաց. «Տատիկ՛ բա դուռը, ո՞րտեղ է։ » Տատիկն ասեց. « Զավակ՛ս, արի մի բան պիտի ասեմ»։ Գնաց պառավի մոտ։«Մի, — ավելը վերցրու, մեր տունը մաքրի» ։ Աղջիկը մաքրեց վերջացրեց, պառավն ասեց « Զավակ՛ս, մե՞ր տունն է մաքուր, թե՞ ձեր»։ Աղջիկը բարկացած ասաց. «Մեր տունը մաքուր է, ձերը կեղտոտ է»։