Путь к счастью
Притча в изложении Ошо
Жил на свете счастливый человек. И я узнал секрет его счастья. Он не беспокоился о том, как поджарить добычу, а умел любить зверей, которые падали в его корзины с деревьев.
Два путника устроились на ночь в убогой гостинице. Один из них постоянно ворчал и ругал свою комнату. Другой путник, который тщательно расчистил комнату от мусора, обрёл большое удовольствие от своего труда. Одно и то же место сделало одного человека очень несчастным, а другого — невероятно радостным.
Есть ли в жизни большее удовольствие, нежели созидательный труд, исполненный любви? Нет. Есть ли более захватывающее удовольствие, нежели служение другим людям? Нет. Если вы ищете постоянное удовольствие, тогда наберитесь смелости оставить своим потомкам гостиницу земного существования более чистой и красивой. И вы обязательно обретёте счастье в красоте.
Երջանկության ճանապարհը
Օշոյի առակը
Աշխարհում մի երջանիկ մարդ էր ապրում և ես իմացել եմ նրա երջանկության գաղտնիքը։ Նա չէր անհանգստանում, թե ինչպես խորովել որսը, բայց գիտեր, թե ինչպես պետք է սիրել կենդանիներին, որոնք ընկել են իր զամբյուղի մեջ ծառերից:
Երկու ճամփորդներ գիշերեցին մի վատ հյուրանոցում։ Նրանցից մեկն անընդհատ փնթփնթում էր ու նախատում իր սենյակը։ Մյուս ճանապարհորդը, որը խնամքով մաքրել էր իր սենյակը, մեծ հաճույք է ստացել իր կատարած աշխատանքից։ Նույն տեղը մի մարդուն դժբախտություն էր պատճառում, մյուսին՝ ուրախություն։
Կա՞ կյանքում ավելի մեծ հաճույք, քան սիրով արված աշխատանքը: Ոչ ։ Կա՞ ավելի հուզիչ հաճույք, քան ուրիշներին ծառայելը: Ոչ ։
Եթե մշտական հաճույք եք փնտրում, ուրեմն քաջություն ունեցեք ձեր ժառանգներին թողնել երկրային գոյության պանդոկն ավելի մաքուր ու գեղեցիկ։ Իսկ գեղեցկության մեջ անպայման երջանկություն կգտնեք։
Крепость
Притча в изложении Ошо
Создавая иллюзию безопасной жизни, мы утрачиваем саму нашу жизнь. Послушайте историю.
Один император, желая защитить себя, построил крепость без дверей. Проход, через который он вошёл в крепость, за ним замуровали. В таком укрытии император мог больше не бояться нападения врагов. Его хорошо защищали толстые стены крепости. Но, оставшись наедине с самим собой, император понял, что безопасности почти нет, так как перед смертью преграду не поставишь. Сама крепость стала для него могилой.
Точно так же наше стремление обрести безопасность вызывает рост замкнутого эгоизма, который в конечном итоге приводит к нашей смерти. Жизнь предполагает не отстранение от вселенной, а слияние с ней. Поэтому я говорю, что если вы хотите постичь жизнь и пережить блаженство освобождения, тогда вам следует отказаться от безумной гонки за безопасностью, потому что это и есть основа порочного круга, который в конце концов лишает нас жизни как раз под предлогом её защиты. Жизнь полна риска. Мы живём лишь среди опасностей.
Բերդը
Օշոյի առակը
Ապահով կյանքի պատրանք ստեղծելով՝ մենք կորցնում ենք մեր կյանքը։ Լսեք պատմությունը.
Մի կայսր, ցանկանալով պաշտպանվել, կառուցեց առանց դռների ամրոց: Մուտքը, որով նա մտավ բերդ, փակվեց անմիջապես նրա հետևից։ Այդ ապաստանում կայսրն այլևս չէր կարող վախենալ թշնամիների հարձակումից։ Այն պաշտպանված էր բերդի հաստ պարիսպներով։ Բայց, ինքն իրա հետ մենակ մնալով, կայսրը հասկացավ, որ անվտանգություն գրեթե չկա, քանի որ մահից պարսպով չես պաշտպանվի։ Հենց բերդն է դարձել նրա համար գերեզման։
Նույն կերպ, մեր անվտանգությունը ապահովելու ցանկությունը առաջացնում է եսասիրություն, որն ի վերջո հանգեցնում է մեր մահվան: Կյանքը չի ենթադրում տիեզերքից հեռացումը, այլ միաձուլումը նրա հետ: Հետևաբար, եթե ցանկանում եք հասկանալ կյանքը և զգալ կյանքի երանությունը, ապա պետք է հրաժարվեք անվտանգության ձգտումից, քանի որ սա այն անվերջ շրջանի հիմքն է, որը վերջապես խլում է մեր կյանքը, հենց այն պաշտպանելու պատրվակով։ Կյանքը լի է ռիսկերով և մենք ապրում ենք վտանգների մեջ։