Պատմվածքը իմ տարիքի մի խումբ տղաների մասին էր։ Այս դեպքը պատմում էր Օձավա անունով մի բռնցքամարդիկ, ով առաջին իսկ րոպեներից հասկանալ տվեց, որ այս դեպքը նա չի ուզում հիշել։ Դա ընդամենը մի փոքր պատմություն էր, որը տեղի ունեցավ իր հետ դեռ պատանի հասակում՝ դպրոցում։ Երբ նա առանց հասկանալու բռնցքամարտի իրական իմաստը և նշանակությունը կիրառեց իր ուժը մի տղայի՝ Աոկիի վրա։ Դա առաջի ու վերջին անգամն էր երբ նա, որևէ մեկին ուժով, որևիցէ բան ապացուցեց։ Հետագայում երբ նրա դասընկերներից մեկը ինքնասպան եղավ բոլորը նրան մեղադրեցին, քանի որ այդ տեղի ունեցաց ծեծկրտուկի մասին ծեծվածը արդեն բոլորին պատմել էր։ Նրան անգամ ոստիկանություն տարան և հարցաքննեցին։ Բնականաբար ինքնասպանության հեղինակը Աոկին էր։ Նա կորցրեց իր բոլոր ընկերներին, դպրոցական անհոգ կյանքը, և առհասարակ որևէ մոտիվացիայի և բռնցքամարտով զբաղվելու հանդեպ սերը։ Այդ ամենը ավարտվեց երբ նա կրկին հանդիպեց այդ ծեծվածին։ Նա հասկանում էի, որ այդ Աոկիի պատճառքվ է, որ նրա կյանքը մի քանի ամսում դժոխքի վերածվեծ։ Համոզված եմ, որ բոլորտ կարծում եք, թե նա կրկին հարվածեց նրան, բայց ոչ։ Նա արդեն հասկացել էր, որ բռնցքամարտի իմաստը դա ուժը ցուցադրելը չէ։ Այդ դեպքից հետո նա նորից սկսեց պարապել և առաջ գնալ հասնելով իր նպատակներին։ Ուզում եմ նշել, որ կերպարը ընդհանրապես նման չէ այն բոլոր բռնցքամարտիկներին և առհասարակ սպորտցմենների։ Նա հավասարակշռված և հանգիստ մարդ էր։ Միակ բացառությունը երբ նա հարվածեց մեկին այս դեպքն էր։ Իր ամբողջ կյանքի ընթացքում նա չի շահագործել իր ուժը խնդիրներ լուծելու համար։ Համոզված եմ, որ դեպքեր եղել են որտեղ ուժը կօգներ նրան, սակայն նա համարում էր, որ պետք է լուծել բոլոր խնդիրները խոսքերով։ Նա իսկապես իմաստում և հավասարակշռված մարդ էր։ Նա անգամ չփորձեց դասընկերներին ապացուցել, որ անմեղ է։ Նա չուներ այդ ինքնահաստատման կարիքը։ Նրան պետք չէր բոլորի հավանությունը։ Նա պարզապես վերադարձավ իր սպորտին և մեծ աշխատանք և ջանք գործադրելով հասավ իր նպատակների։ Այդպես էլ կյանքում կարող են լինել սայթակումներ, բայց կարևոր է ոտքի կանգնել և առաջ գնալ, մոռանալով մեզ շրջապատող հանրության կարծիքը։